Την χρονιά αυτή θα την χαρακτήριζα "η χρονιά τού Ρόμπι".
Ήρθε στην ζωή μας τον Μάιο και έγινε το τρίτο μέλος της οικογενείας μας. Ένα αρσενικό κουτάβι Σιχ Τσου οκτακοσίων γραμμαρίων, ζωηρό, παιχνιδιάρικο, αρκετά ανεξάρτητο, έξυπνο, περίεργο, όμορφο και χαριτωμένο.
Άλλαξε την ζωή μας προς το καλύτερο, κανοντάς την όμορφη και σίγουρα πιό διασκεδαστική. Εγινε αφορμή και αιτία να κάνουμε καινούργιους φίλους και παλιότεροι να έρθουν πιό κοντά. Με τον χαρακτήρα και την φυσική του ομορφιά κατάφερε να κλέψει πολλές καρδιές !
Για μένα ήταν το καλύτερο που συνέβη φέτος. Ανακάλυψα πράγματα για τον εαυτό μου, τον χαρακτήρα μου, τα όρια μου και έγινα φιλόζωος. Τώρα πιά η καλύτερη στιγμή είναι όταν γυρίζω σπίτι και με περιμένει πίσω από την πόρτα χοροπηδώντας από την χαρά του !
Βέβαια ακόμα προσπαθώ σε αρκετά πράγματα να προσαρμοστώ και να αποδεκτώ την δέσμευση που απαιτεί ένας σκύλος. Ομως την όλη διαδικασία την κάνει πιό εύκολη η Στέλλα, με την υπομονή, την κατανοησή και την αγάπη της.
Σε όλες λοιπόν τις στιγμές - καλές και κακές - που μας χάρισε ο Ρόμπι είναι αφιερωμένο το post αυτό.
Μπράβο Ανδρέα.!!!!Το τι σοι ράτσα εισαστε εσυ και η Στέλλα το καταλάβα απο την πρώτη φορά που σας γνώρισα.Η αλήθεια ειναι οτι και εμεις κάπως ετσι νιώθουμε με την Zouzou. Σε κάνουν να βλέπεις τα πράγματα και απο κάποιες αλλες γωνίες που μόνος σου δεν θα τις ανακάλυπτες ποτέ.Σου βγάζουν συναισθήμτα πρωτόγνωρα και σου δίνουν κάποιες στιγμές μοναδικές. Ποτε δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου ξάπλωμένο σε ενα χαλί και να παίζω με την Zouzou σαν μικρό παιδί.Η αγάπη τους και η αφοσίωση τους ειναι δεδομένη και παντοτινή, η δικιά μας ειναι μερικές φορές αμφιταλαντευόμενη. Και να εισαι σίγουρος οτι, οτι και να τους κάνεις, πάντα θα σε συγχωρούν και θα περιμένουν πίσω απο την πόρτα χοροπηδώντας απο την χαρά τους...και πάλι μπράβο που ανοιξες την ψυχή σου και εβγαλες εξω αυτα τα γλυκά συναισθήματα σου. Φιλάκια και να ειστε πάντα καλά ολοι σας..!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή