Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε έντονα είναι η μανία του νεαρού να δαγκώνει. Όλοι λένε ότι σε λίγο καιρό θα σταματήσει, όμως ταυτόχρονα λένε ότι θα πρέπει να του κοπεί για να μην του γίνει μόνιμη συνήθεια.
Είναι κάτι που μου προκαλεί εκνευρισμό γιατί μόλις του δώσω λίγο αέρα δεν με αφήνει σε χλωρό κλαρί. Ακόμα και αν του δώσω κάποιο παιχνίδι, το μυαλό του είναι πότε θα με βρει χαλαρό για να την χώσει ! Μάλιστα τις δυο τελευταίες εβδομάδες δεν καταλαβαίνει από μάλωμα και γρυλίζει επιθετικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι αποφεύγω να παίζω μαζί του και αντί να έρχομαι πιο κοντά του, μάλλον απομακρύνομαι.
Βέβαια ο εκπαιδευτής πρότεινε κάνα δυο τρόπους και όταν θα έχω κάποιο αποτέλεσμα θα τους αναφέρω.
Βέβαια ο εκπαιδευτής πρότεινε κάνα δυο τρόπους και όταν θα έχω κάποιο αποτέλεσμα θα τους αναφέρω.
Παρακάτω ένα βιντεάκι με την χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη πλευρά του προβλήματος !
Εδώ Αντρέα μου είναι πολύ ήσυχος και δεν δίνει την πραγματική εικόνα του δαγκώματος του. Μάλλον θα αναρτήσουμε άλλο βιντεάκι για να καταλάβουν τι ακριβώς περνάμε.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως αποφεύγουμε το δάγκωμα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά δεν γνωρίζω ..... Μπορεί μετά από 4 χρόνια να έχει σαφώς μειωθεί, αλλά δεν έχει φύγει τελείως. Μία τεχνική είναι να δείχνεις ότι πονάς, και να σταματάς αμέσως το παιχνίδι ή όποια άλλη ασχολία κάνεις μαζί του. Αλλη είναι να του αποσπάς την προσοχή με κάτι άλλο, για να το σταματάει και να το ξεχνάει. Ομως όσο είναι κουτάβι το δάγκωμα (ή το παιχνίδι με το στόμα), είναι βασικός τρόπος ανακάλυψης και επικοινωνίας... Ελπίζω να βοήθησα λίγο !!
ΑπάντησηΔιαγραφή