Δημοφιλία

 Μήπως η αγαπημένη μας φυλή είναι τόσο δημοφιλής στην Ελλάδα ?

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα διαφημιστικό ημερολόγιο του 2017, της Royal Canin, όπου κάθε μήνας είναι αφιερωμένος σε μια φυλή σκύλου ή γάτας.

Ο Οκτώβρης λοιπόν είναι αφιερωμένος στα Shih Tzu !!

Σε παιχνιδιάρικη διάθεση

Αν και ο πιό σωστός τίτλος θα ήταν "το πειραχτήρι ο Ανδρέας"

Υπολογιστής Θερμίδων

Ψάχνοντας κανείς όλο και κάτι χρήσιμο ξετρυπώνει !!

Η τελευταία ανακάλυψή μου είναι μια ωραία εφαρμογή που υπολογίζει τις θερμίδες που πρέπει να καταναλώνει ο σκύλος μας σε ημερήσια βάση. Το ωραίο με την εφαρμογή αυτή είναι ότι το προχωράει ένα βήμα παραπέρα, και υπολογίζει πόση τροφή πρέπει να του δίνουμε για να καλύπτει αυτή την ημερήσια κατανάλωση.

Βέβαια, είναι μια καθαρά ποσοτική μέθοδος, που όπως και οι ίδιοι οι δημιουργοί της τονίζουν, δεν μπορεί να λάβει υπ' όψιν ποιοτικές παραμέτρους. Παρ' όλα αυτά θεωρώ ότι είναι ένας καλός μπούσουλας.

Ας δείξω λοιπόν την εφαρμογή στα δύο βασικά της στάδια :

Στο πρώτο λοιπόν ζητάει την φυλή, το βάρος, την ηλικιακή ομάδα και δίνει προεπιλεγμένα επίπεδα δραστηριότητας προς επιλογή. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που φαίνεται στην φώτο.

Στο επόμενο στάδιο ζητάει βασικά στοιχεία της σύνθεσης της τροφής που δίνουμε, όπως τα ποσοστά πρωτεΐνης και λιπαρών, και τα οποία μπορούμε να βρούμε στην συσκευασία .

Το αποτέλεσμα, όπως φαίνεται από την δεύτερη φώτο είναι πόσες θερμίδες έχει ανά κιλό η τροφή μας, άρα πόση ποσότητα πρέπει να δίνουμε ανά ημέρα. Για τους πιο προσεχτικούς να σημειώσω ότι τα 8 oz (ουγγιές) αντιστοιχούν σε 227 γραμμάρια περίπου.

Αυτή λοιπόν είναι η εφαρμογή. Την βρήκα στο site : www.trainpetdog.com

Θα προσπαθήσω να την βάλω σαν gadget, αλλά προς το παρόν δίνω τον σχετικό σύνδεσμο

http://www.trainpetdog.com/calorie-calc.html?breed=Shih%20Tzu

Να πω ότι σε αυτήν την εφαρμογή κατέληξα διαβάζοντας σχετικά με την ανάγκη καθημερινής εξάσκησης του σκύλου και πόσο (χρονικά) αυτή πρέπει να είναι. Αυτό θα είναι και το θέμα της επόμενης ανάρτησης.

Ευχές και FRAPs

Πρώτη ανάρτηση του χρόνου με πολλές ευχές.

Όταν ο Ρόμπι ήταν μικρός μία συμπεριφορά που μας διασκέδαζε ήταν όταν ξαφνικά άρχιζε να τρέχει αφηνιασμένα γύρω γύρω από την τραπεζαρία μας. Βέβαια είχαμε και έναν μικρό φόβο μην καρφωθεί πουθενά, αλλά ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Με τον καιρό αυτό σταμάτησε και μόνο σπανιότατα συμβαίνει και όχι στην ίδια ένταση.

Την συμπεριφορά αυτή την αποκαλούσαμε τρελίαση !! Μέχρι που πριν κάποιες μέρες διαβάσαμε για την FRAPs και μάθαμε την επίσημη ονομασία αυτής της συμπεριφοράς...

Frenetic random activity periods (FRAPs) παρουσιάζουν συνήθως τα κουτάβια και τα νεαρά σκυλιά και σπανιότερα τα μεγαλύτερα σε ηλικία. Είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά εκτόνωσης ενέργειας και το μόνο που πρέπει να μας προβληματίζει είναι ο χώρος στον οποίο εκδηλώνεται. Αν το κουτάβι είναι μεγαλόσωμο υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσει ή να προκαλέσει ζημιές αν γίνεται μέσα σε σπίτι. Γι αυτό και δεν θα πρέπει να ενθαρρύνουμε την συμπεριφορά αυτή αλλά να προσπαθούμε να περνάει ασχολίαστη - το ξέρω είναι δύσκολο, αλλά έτσι λένε οι ειδικοί !!! 

Έχει παρατηρηθεί μάλιστα και μια χρονική τακτικότητα. Συμβαίνει κυρίως αργά το απόγευμα και πιο σπάνια το πρωί. Επίσης είναι πιθανό η συμπεριφορά αυτή να εκδηλώνεται και μετά το μπάνιο.

Πάντως αν η συμπεριφορά αυτή σας ενοχλεί προσπαθήστε να του τραβήξετε την προσοχή με κάποιο παιχνίδι ή λιχουδιά. Αν πάλι έχει τακτικότητα φροντίστε εκείνη την ώρα να τον βγάζετε βόλτα. Μην προσπαθήστε να τον εμποδίσετε ή να τον σταματήσετε, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ατυχήματος. Επίσης αν ο σκύλος θεωρήσει ότι η συμπεριφορά μας είναι ενθαρρυντική κάθε επεισόδιο μπορεί να είναι πιο έντονο και μεγαλύτερης διάρκειας.

Και επειδή τα επεισόδια αυτά εμφανίζονται τελείως ξαφνικά και κρατάνε μερικά λεπτά μόνο, ποτέ δεν καταφέραμε να βιντεοσκοπήσουμε τον Ρόμπι !!

Περί τουαλλέτας

Αρκετοί αναγνώστες του blog, ιδίως αυτοί που μόλις απέκτησαν ένα Σιχ, σχεδόν πάντα με ρωτάνε πώς θα το μάθουν να κάνει τις ανάγκες του σε ένα επιλεγμένο μέρος.

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι κάναμε εμείς, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι η μόνη τεχνική ή να έχει επιτυχία σε όλους. Σε κάθε θέμα εκπαίδευσης χρειάζεται επιμονή, υπομονή , αποφασιστικότητα και αυτοσχεδιασμός Ποτέ μην ξεχνάμε ότι ο σκύλος είναι ζώο αγέλης, και όπως έχω γράψει σε άλλες αναρτήσεις, έχει ανάγκη από κανόνες, συγκεκριμένα όρια, καθοδήγηση, πειθαρχία και επιβράβευση.

Για εμάς οι λέξεις κλειδιά ήταν δύο : πάρκο και πάνες. Από την πρώτη μέρα που ήρθε στο σπίτι μας ο Ρόμπι, σε ηλικία δυόμιση μηνών, μπήκε σε πάρκο, έχοντας τον δικό του ελεγχόμενο χώρο. Το πάρκο (παραλληλόγραμμο) χωρίστηκε σε τρεις τομείς. Στον μισό το κρεββάτι του. Στον άλλο μισό δύο πάνες. Στην μία πάνα έτρωγε και την άλλη πάνα χρησιμοποιούσε για τις ανάγκες του. Συνήθως εκεί που τρώνε ή κοιμούνται δεν λερώνουν.  Ήμασταν τυχεροί και δεν αντιμετωπίσαμε πρόβλημα κοπροφαγίας και επίσης από χαρακτήρα είναι σιχασιάρης ! Βέβαια ατυχήματα υπήρξαν, αλλά με λίγο μάλωμα και υπομονή έμαθε να κάνει τις ανάγκες του στην πάνα. Σημαντικό : για να πιάσει τόπο το μάλωμα πρέπει να γίνει στα πρώτα δευτερόλεπτα που ο σκύλος θα πέσει σε παράπτωμα. Και αυτό γιατί έχει πολύ βραχύβια μνήμη με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται γιατί τον μαλώνεις αν περάσουν κάποια λεπτά. Τό ίδιο ακριβώς ισχύει και με την επιβράβευση !!

Αφού λοιπόν έμαθε την πάνα, το επόμενο βήμα ήταν μία πάνα δοκιμαστικά να τοποθετηθεί εκτός πάρκου και σταδιακά κοντά στην μπαλκονόπορτα. Βέβαια εκτός πάρκου έβγαινε για λίγη ώρα, αρκετές φορές την ημέρα και πάντα υπό την επίβλεψή μας. Ο συσχετισμός δεν άργησε να γίνει και σιγά σιγά έμαθε να χρησιμοποιεί και αυτήν. Να πω εδώ ότι η επιβράβευση για την σωστή συμπεριφορά (χρήση της εκτός πάρκου πάνας) ήταν να βγαίνει πιο συχνά και για περισσότερη ώρα από το πάρκο ! Ο χώρος  φαγητού παρέμεινε στο πάρκο...

Το κουτάβι ΔΕΝ είναι παιχνίδι. Εχει ανάγκη από μεγάλους χρόνους ηρεμίας, ύπνου και ξεκούρασης. Γι αυτό και οι φορές που θα έχει δραστηριότητα εκτός χώρου του με την υπόλοιπη οικογένεια θα πρέπει να είναι μετρημένες και μικρής σχετικά διάρκειας. 

Τα κουτάβια έχουν μικρή κύστη και αναγκαστικά πάνε στην πάνα πολλές φορές την ημέρα. Οι συνήθεις ώρες που το κουτάβι κάνει τις ανάγκες του είναι μετά από ύπνο, μετά το φαγητό και μετά το παιχνίδι ή την έντονη δραστηριότητα.  Η τακτικότητα σε ώρες έρχεται με το μεγάλωμα και η ικανότητα να αυτοελέγχεται εμφανίζεται μετά τους πρώτους 6 με 7 μήνες. Τον χρονικό συσχετισμό της τακτικότητας τον επιλέγουμε ανάλογα με τον τρόπο ζωής μας. Πάντως ένας μπούσουλας είναι τρείς φορές την ημέρα, οι δυό φορές μετά το φαγητό.

Η διαδικασία αυτή εσκεμμένα συνέπεσε με τους καλοκαιρινούς μήνες. Το τρίτο στάδιο ήταν η πάνα να βγει στο μπαλκόνι σε ένα σταθερό μέρος. Σιγά σιγά αλλά σταθερά αφαιρέθηκε η πάνα από το πάρκο και έμεινε μόνο η πάνα στο μπαλκόνι. Το πάρκο το αποσύραμε οριστικά όταν ήταν πια 7 μηνών αν θυμάμαι καλά. Επαναλαμβάνω ότι σε όλη αυτή την διαδικασία ατυχήματα υπήρξαν, αλλά λίγα και όχι επαναλαμβανόμενα. Να πώ επίσης ότι όπου υπήρχε ατύχημα το μέρος καθαριζόταν είτε με ξύδι είτε με αποσμήνη, έτσι ώστε να μην "μαρκάρει". Ποτέ με χλωρίνη.

Στο τέλος της διαδικασίας, και αφού άρχισε να ελέγχει από μόνος του τους χρόνους, στεκόταν στην κλειστή μπαλκονόπορτα και περίμενε να του ανοίξουμε για να βγει έξω !!

Η όλη εκμάθηση κράτησε γύρω στους τέσσερεις μήνες και γενικά ήταν εύκολη.  Στα θέματα εκπαίδευσης να σημειώσω ότι η πιο δεκτική χρονική περίοδος είναι μέχρι τον 10ο μήνα. Όπως μάθει, αυτό και θα κάνει όλη την υπόλοιπη ζωή του. Παράλληλα βέβαια έμαθε και τις βασικές εντολές, όπως κάτσε, κάτω, πάμε, μείνε, μαζί.

Να συμπληρώσω κάτι ακόμα.  Εκτός από τον χώρο του πάρκου ο Ρόμπι δεν ήταν ελεύθερος να τριγυρνά στο υπόλοιπο σπίτι. Αυτό ήρθε με τον καιρό και γνώρισε το υπόλοιπο σπίτι σταδιακά και πάντα υπό την παρουσία μας. Μάλιστα στην αρχή τον είχαμε με λουράκι που το δέναμε δίπλα από εκεί που καθόμασταν, έτσι ώστε ο χώρος κινησής του να είναι ελεγχόμενος. Δηλαδή να μάθει να μην πειράζει τα πραγματά μας και να μαθαίνει τις συνηθειές μας. Νομίζω ότι σταδιακά μετά τους πρώτους 12 μήνες αρχίσαμε να του αφαιρούμε το λουρί και μόνο όταν νιώθαμε ασφαλείς με την συμπεριφορά του.

Επανέρχομαι στο μάλωμα. ΟΧΙ βία. Εκτός του ότι υπάρχει κίνδυνος δημιουργίας αιματωμάτων, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να δημιουργήσετε ένα φοβικό, επιθετικό και αντικοινωνικό σκύλο. Επίσης όχι στο χτύπημα εφημερίδων γιατί θα δημιουργηθεί κροτοφοβία. (όταν θα έρθει ο χειμώνας με καταιγίδες και βροντές θα καταλάβετε τί σημαίνει αυτό ...) Το μάλωμα γίνεται με σταθερή, αποφασιστική και ήρεμη φωνή.

Αυτή είναι μια σύντομη περιγραφή της τεχνικής που ακολουθήσαμε. Υπάρχουν άπειρες λεπτομέρειες που τώρα πια δεν θυμάμαι, αλλά σαν γενική παρατήρηση έχω να πω ότι όπου είδα να εφαρμόζεται η τεχνική αυτή με επιμονή και υπομονή είχε καλά αποτελέσματα.

Να τελειώσω προσκαλώντας άλλους αναγνώστες που έχουν κάποια άλλη εμπειρία ή ακολούθησαν κάποια άλλη τακτική να την πούν. Θα είναι μεγάλη βοήθεια και χαρά μου.

Στάση προσευχής

Υπάρχει μια παρανόηση σχετικά με τον αν τα κατοικίδια μας νιώθουν τον πόνο. Είναι σίγουρο ότι νιώθουν πόνο, απλά δεν τον εκφράζουν με τον ανθρώπινο τρόπο. Συνήθως υποφέρουν σιωπηλά - και αυτό έχει την εξήγησή του στο ένστικτο επιβίωσης. Αντιδρούν έτσι για να μην γίνει αντιληπτή από πιθανούς θηρευτές η αδυναμία τους.

Το δύσκολο λοιπόν είναι να αναγνωρίζουμε εγκαίρως τα σημάδια έκφρασης πόνου. 

Ίσως τα πιο γνωστά συμπτώματα είναι αυτά της συμπεριφοράς. 

Τάσεις απομόνωσης από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, νωθρότητα, υπνηλία ακόμα και έλλειψη όρεξης, θα πρέπει αμέσως να μας προβληματίσουν. 

Σε άλλες περιπτώσεις άρνηση επαφής είτε με αποφυγή είτε με γρύλισμα ή γκρίνια/μουρμούρα είναι ενδείξεις πόνου. 

Πιο σπάνια εμφανίζεται έντονη νευρικότητα, με αδυναμία να βρει ένα μέρος να βολευτεί/ ησυχάσει, έντονο λαχάνιασμα και η κατ' επανάληψη και για ώρα υιοθέτηση παράξενων στάσεων, όπως το κύρτωμα της ράχης και η στάση 'προσευχής' δηλαδή προτεταμένα τα μπροστινά πόδια και σήκωμα των γοφών. Συχνά τα ζώα σε πόνο προτιμούν να κοιμούνται απλωτά, παρά κουλουριασμένα.

Στις γάτες πιο συχνά εμφανίζεται έλλειψη διάθεσης για προσωπική υγιεινή.

Αν ο πόνος είναι εντοπισμένος, τότε συχνά το κατοικίδιο γλύφει ή δαγκώνει επίμονα την επώδυνη περιοχή, θεωρώντας ότι είναι πληγή και θα την επουλώσει Αν το πρόβλημα είναι ορθοπεδικό τότε προσπαθεί να μην καταπονείται το χτυπημένο μέλος και συχνά έχει την τάση να το προστατεύει με το υπόλοιπο σώμα του. Τέλος αν υποφέρει από κοιλιακό άλγος υιοθετεί ως θέση ανακούφισης την στάση προσευχής που αναφέραμε πριν.
Ενα άλλο σύμπτωμα μπορεί να είναι ξαφνικός στραβισμός, αν και όταν το πρόβλημα είναι οφθαλμολογικό συνήθως συστέλλουν την κόρη, ενώ αντίθετα αν είναι αλλού την διαστέλλουν !!
Επίσης τα ξαφνικά και αδικαιολόγητα ατυχήματα είναι σημάδια πόνου.

Τα παραπάνω συν την όποια μεταβολή συμπεριφοράς χωρίς εμφανή αφορμή θα πρέπει να μας οδηγήσουν στον κτηνίατρο.

Ο Ρόμπι μας προσεύχεται

Αφορμή για την ανάρτηση ήταν ότι μου πήρε τρεις και πλέον μήνες να μάθω τι καινούργιο κόλπο έκανε ο Ρόμπι .... Όσους ιδιοκτήτες ρώτησα, πίστευαν ότι είναι κάποιο σκέρτσο....

Διεκδικώντας το παιχνίδι του ...

Πρώτη ανάρτηση για φέτος με ένα βιντεάκι ..... 

Εστω και καθυστερημένα Καλή Χρονιά να έχουμε !!

Χριστουγεννιάτικες ευχές

Ευχές για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά !!

Από τον Ρόμπι μας, την Στέλλα και εμένα !!!

Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν

Σαν σήμερα λοιπόν, ένα χρόνο πριν,  γεννήθηκαν έξι υπέροχα κουτάβια, καρποί του ζευγαρώματος του Ρόμπι μας με την Cookie.  Τι να πρωτοθυμηθώ .... 

Το ζευγάρωμα ?

Παρ' ότι οι 'γονείς' γνωρίζονταν μήνες πριν και υπήρχε η απαραίτητη εξοικείωση, είχαμε αγωνία αν θα 'δέσουν'. Την επιμονή της Στέλλας να γίνουν εξετάσεις πιο πριν. Τι διάβασμα είχαμε ρίξει για το πού και πώς έπρεπε να γίνει .... Και στο τέλος η φύση 'μίλησε' από μόνη της χωρίς σχεδόν να το πάρουμε χαμπάρι !!!  Αφήνοντας μας με μια ευχάριστη έκπληξη, και σε μένα και την Στέλλα μια ικανοποίηση ότι το αγόρι μας είναι άντρας !!! Το αστείο ήταν ότι λίγες μέρες πριν είχαμε δει ένα βιντεάκι όπου το θηλυκό έδειχνε ότι πραγματικά υπέφερε και η Στέλλα ήθελε να το ματαιώσουμε για να μην υποστεί η Cookie τέτοια ταλαιπωρία. Και η ανακούφιση της όταν όλα κύλησαν ομαλά και σχεδόν αθόρυβα !!!

Την περίοδο αναμονής ?

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν μέχρι την επιβεβαίωση ότι η Cookie ήταν έγκυος είχα μεγάλη ανησυχία μήπως και η όλη συνεύρεση αποδεικνυόταν ζούφια !! Την αγωνία μας η Cookie να έχει μια ομαλή εγκυμοσύνη και να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα για την μεγάλη στιγμή ....

Τις ατελείωτες συνεννοήσεις με την Ράνια, με τί αγωνία και χαρά προσμέναμε την στιγμή εκείνη. Την απογοήτευση και εκνευρισμό που προκαλούσε ο τότε κτηνίατρος της Ράνιας που στο τέλος αποδείχθηκε τελείως επιπόλαιος και αναξιόπιστος. Την αβεβαιότητα για πόσα κουτάβια τελικά περιμέναμε. Τα ξενύχτια της Στέλλας με την Ράνια τις τελευταίες μέρες περιμένοντας την γέννα και φροντίζοντας την Cookie .... 

Την γέννα και τις επόμενες δύσκολες μέρες ?

Την αγωνία όταν έφτασε η ώρα και ένα ένα που έβγαινε μου έδινε μια χαρά ακόμα ... Την αγωνία μου αν ο Φώτης που εκτελούσε χρέη μαιευτήρα θα τα κατάφερνε ως το τέλος. Την πραγματική χαρά, ανακούφιση και συγκίνηση όταν και τα έξι βγήκαν γερά. 

Την βαθιά στεναχώρια που είδα στα μάτια του Φώτη όταν έξω από το ιατρείο της Άλκηστης παλεύαμε να σώσουμε την Cookie και την αγωνία του τί θα απογίνουν τα κουτάβια χωρίς την φροντίδα της μητέρας τους. 

Την τρέλα που επικράτησε την επόμενη μέρα στο σπίτι όταν η Στέλλα και η Φαίδρα παλέψανε να φροντίσουν έξι κουτάβια, την ευθύνη και αγωνία να κάνουν όλα τα πράγματα σωστά και να μην 'χάσουν' κάποιο. Την αγωνία της Στέλλας πώς θα συμπεριφερόταν ο Ρόμπι με τα μικρά. Μαζί με την αγωνία να σωθεί η ζωή της Cookie. Την Φαίδρα που κάθε φορά κάποιο την κατούραγε φώναζε από χαρά και ανακούφιση !! Τα απερίγραπτα συναισθήματα του να κρατάς στην παλάμη σου αυτές τις ψυχούλες.

Και την μεγαλειώδη στιγμή όπου η Cookie, εξαντλημένη μεν αλλά υγιής δε και ικανή να θηλάσει και να φροντίσει τα κουτάβια ήρθε σπίτι, την βάλαμε στο πάρκο μαζί με τα μικρά και τον Ρόμπι απ' έξω πιστό φύλακα να προσέχει την οικογένεια ....

Τις επόμενες εβδομάδες ?

Την φροντίδα με την οποία η Ράνια και ο Φώτης ξενύχταγαν για να προσέχουν και να φροντίζουν τα κουτάβια. Το καθημερινό μέτρημα βάρους, την αγωνία να τους βρούμε την ιδανικότερη θέση στο σπίτι. Την αγωνία της Στέλλας να πάνε όλα καλά, μην κρυώσουν, μην έρχονται σε επαφή με κόσμο, την χαρά και συγκίνηση της όταν τα έπαιρνε στα χέρια της. Την δική μου διστακτικότητα να τα κρατάω μήπως και τα βλάψω. Αλλά και την έκρηξη συναισθημάτων όταν τα έπαιρνα στα χέρια μου !!!

                                    Τό βιντεάκι από τον "παπαράτσι" Κωνσταντίνο Τσαλκιτζή

Την ολιγοήμερη παραμονή στο σπίτι μας του Ρούκι και της Αναΐς ?

Η χαρά που πήρα όταν κρατήσαμε (μετά από επιμονή της Στέλλας) τα δυο κουτάβια λίγες μέρες σπίτι πριν πάνε στην Ιωάννα και στην Άτση. Που τα έπαιρνα στην αγκαλιά μου να τα κανακέψω και είχα και τον φόβο μην το παρακάνω και ζηλέψει ο Ρόμπι .

Καθόμουν τα χάζευα και δεν τα χόρταινα με το παιχνίδι που κάνανε όταν τα βγάζαμε έξω από το πάρκο και την πέφτανε στον Ρόμπι που έτρεχε να σωθεί. Τις 'μάχες' που δίνανε μεταξύ τους για να φάνε και να πιουν νερό και το πόσο διαφορετικοί χαρακτήρες ήταν από τότε. 

Την ατυχία να με πιάσει η μέση μου εκείνες τις μέρες και να μείνω στο κρεβάτι, στερώντας μου χρόνο από τα μικρά ....

Την έννοια που είχαμε όταν ο Ρούκι έμεινε μόνος. Και το αίσθημα του αποχωρισμού πρώτα με την Αναΐς και μετά με τον Ρούκι. Ιδίως με τον κούταβο ήταν πιο δύσκολο. Από την μια χαιρόμουν βλέποντας την αγάπη του Δημήτρη για τον μικρό και από την άλλη είχε αρχίσει να μου λείπει πριν καλά καλά φύγει. Ακόμα και τώρα όταν τον βλέπω νιώθω ότι θα γυρίσω μαζί του σπίτι .... 

Η οικογένεια σε δημιουργία της Στέλλας

Και καταλαβαίνω την Ράνια και τον Φώτη που τελικά κράτησαν τα τρία 'τσουπάκια' , όσο δύσκολο και αν είναι στην πράξη. Και την αδυναμία του στην πριγκιπέσα του. Και ότι και τα έξι παραμένουν στην καρδιά τους τσουπάκια 'τους'. Όπως είπε ο Φώτης τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν ούτε το 1% των συναισθημάτων του σήμερα.

Υπάρχουν τόσα άλλα μικρά και μεγάλα που θυμάμαι, και ακόμα και ένα χρόνο μετά συγκινούμαι. Και εδώ περιγράφω τα δικά μου συναισθήματα και πώς το έζησα εγώ. Αν έγραφε η Στέλλα τα παραπάνω θα ήταν ακόμα πιο έντονα. Αν και δεν είχαμε την τυπική υποχρέωση, η εμπλοκή μας με την γέννα αυτή ήταν πολύ έντονη. Μας άφησε πολλές γλυκές αναμνήσεις. Έντονες εμπειρίες. Μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα κάποιους ανθρώπους και μας έφερε κοντά με κάποιους άλλους. Πήραμε χρήσιμα μαθήματα και μέσα από αυτό γίναμε σοφότεροι. Με έκανε να αγαπήσω τους τετράποδους φίλους μας περισσότερο. Και μου έβγαλε συναισθήματα που δεν ήξερα ότι υπήρχαν ....

Περί εκπαίδευσης - δυόμιση χρόνια μετά

Από τότε που εκπαιδεύσαμε τον Ρόμπι (και εμάς), πάντα ήθελα να κάνω μια εκτενή ανάρτηση για την σημασία της εκπαίδευσης στην ομαλή συμβίωση με τον τετράποδο σύντροφο μας.

             Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, η αναγκαιότητα της εκπαίδευσης δεν φαίνεται και τόσο σημαντική. Όλοι σκεφτόμαστε ότι το να μάθει ο σκύλος μας πέντε βασικές εντολές δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Όμως με το πέρασμα του χρόνου και την καθημερινότητα, αρχίζουμε να προσδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον σκύλο μας, να τον γεμίζουμε με χάδια, αγκαλιές και να παραβλέπουμε τις μικρές και καθημερινές αταξίες του. Ώσπου έρχεται μια στιγμή που πρέπει να του επιβληθούμε και να μας υπακούσει και τότε διαπιστώνουμε ότι έχουμε ‘χάσει’ την μπάλα και πρέπει να γυρίσουμε στο σημείο μηδέν.  

             

              Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ με προσοχή το site του Cesar Millan και με έχει εντυπωσιάσει.

               Όλη η φιλοσοφία του βασίζεται στον ρόλο του ιδιοκτήτη ως αρχηγού της αγέλης. Ο σκύλος είναι κατ’ εξοχήν αγελαίο ζώο. Ζει από την αγέλη και για την αγέλη του. Το να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο αρμονικής συμβίωσης είναι απόλυτα σύμφωνο με την ψυχολογία και τα ένστικτα  του. Και πρέπει να είμαστε σαφείς, επίμονοι και σταθεροί στην τήρηση αυτού του πλαισίου.

              Το μοτίβο που συνεχώς και επίμονα επαναλαμβάνει ο Cesar είναι : 

             Κανόνες – Τι είναι επιτρεπτό και τι όχι να κάνει. Αφορά τους κανόνες συμπεριφοράς.

             Όρια – Πού είναι επιτρεπτό να κινείται και πού όχι . Αυτό που οι παλιοί λέγανε : τι το κάναμε, μπείτε σκύλοι αλέστε ?

             Περιορισμοί – Αναφέρεται κυρίως στον έλεγχο μας πάνω στην διάρκεια και ένταση των δραστηριοτήτων του. 

    

              Αυτό το συνδυάζει με το πώς και τι πρέπει ο αρχηγός αγέλης να παρέχει στον σκύλο, με ηρεμία και αυτοπεποίθηση και μόνο με την παρακάτω σειρά !! 

              Άσκηση – συχνές βόλτες και πραγματική κοινή δραστηριότητα : δημιουργεί επικοινωνία,εμπιστοσύνη, ασφάλεια

              Πειθαρχία – το προαναφερθέν μοτίβο : καθορίζει την αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας

              Τρυφερότητα – επιβράβευση και επιστέγασμα της σωστής και καλής επικοινωνίας.

             

             
               Γιατί τα λέω όλα αυτά : 

              Αν θέλετε να δείτε στην πράξη την εφαρμογή του παραπάνω μοντέλου δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε στην βόλτα τις συμπεριφορές ιδιοκτητών-σκύλων. Είναι ο καθρέφτης όλων των πιθανών προβλημάτων συμπεριφοράς εκτός και εντός οικίας.  

              Και γιατί διαβάζοντας τον Cesar είναι σαν να ακούω τον Ψάλλα, τον εκπαιδευτή μας. Γιατί βλέπω όλα τα λάθη που κάναμε ή κάνουμε. Και γιατί θυμάμαι ότι μας είχε πει, υποδείξει αλλά και προβλέψει !!! Και κάθε φορά επιβεβαιώνω ότι ήταν σοφή η επιλογή της εκπαίδευσης και στην ουσία δεν αποτελεί πεταμένα χρήματα, αλλά επένδυση.                                                                                                                                                         

            Και θέλω να τονίσω ότι η εκπαίδευση (και το παιχνίδι βέβαια) βαθαίνει την επικοινωνία και αλληλοκατανόηση μεταξύ ιδιοκτήτη και σκύλου. Αλλά και ισχυροποιεί το αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας του τετράποδου συντρόφου μας. Και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κακοποίηση όπως συχνά πυκνά ακούω !!!