Βόλτες

Έχω εκπλαγεί ευχάριστα με το πόσο διασκεδαστικές και απαραίτητες είναι οι βόλτες για ένα σκυλί. Το διάβαζα, αλλά δεν μπορούσα να το κατανοήσω μέχρι που το έζησα .....

Κάνει σαν τρελό απ την χαρά του, βγάζει απίστευτη ενέργεια, ανακαλύπτει συνεχώς πράγματα και του αρέσει αφάνταστα όταν ξένοι ασχολούνται μαζί του. Βέβαια λόγω μεγέθους έχει ακόμα ένα μικρό πρόβλημα με τους άλλους σκύλους αλλά μάλλον θα το ξεπεράσει. Επίσης κάνει κάτι το καταπληκτικό - όση ώρα και να μείνει έξω περιμένει υπομονετικά να γυρίσει σπίτι για να κάνει τις ανάγκες του ! 

Αυτό όμως που δεν φανταζόμουν είναι ότι θα μοιραζόμουν και εγώ την ίδια χαρά και θα ήταν το ίδιο διασκεδαστικές οι βόλτες και για μένα ! Σε τέτοιο βαθμό που θέλω συνεχώς να τον έχω και να τρέχουμε μαζί .  Μου βγάζει θετική ενέργεια, δεν κουράζομαι, νιώθω σαν παιδί θα έλεγα, τον καμαρώνω και με κάνει να έχω συνεχώς ένα χαμόγελο ! 

Και όταν είναι βόλτα βγάζει έναν καταπληκτικό χαρακτήρα. Είναι υπάκουος, καλόβολος, δεν δαγκώνει, δεν γαβγίζει και γενικά είναι ήρεμος και ευχάριστος.

Και μιά παλιά φωτό στα πόδια μου απο τις πρώτες μέρες μαζί μας

Η ερωτεύσιμη φατσούλα του Ρόμπι μας!!!!!!

Το γλυκό μας κουταβάκι που μας έχει αλλάξει την ζωή, παρότι κάνει αρκετές σκανταλιές......

Ωτίτιδα

Σχεδόν από την πρώτη στιγμή που τον έχουμε ο νεαρός αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα αυτιά του. Ξύνεται και τρίβεται σαν μανιασμένος και μερικές φορές φτάνει στο σημείο να γρυλίζει από τον πόνο. Επίσης αντιδρούσε υπερβολικά και μόνο στο άγγιγμα των αυτιών του !

Στην αρχή απλά του καθαρίζαμε τα αυτιά με το Epiotic, αλλά ο κτηνίατρος τελικά απεφάνθη ότι έχει ωτίτιδα. Του δώσαμε  το Dexoryl  για μια εβδομάδα. Αν και δείχνει κάποια βελτίωση δεν φαίνεται να έχει θεραπευτεί ..... Σε βαθμό που σκεφτόμαστε να τον πάμε και σε άλλο κτηνίατρο .  

Η απορία μου είναι που στο καλό την απέκτησε και ο φόβος μου μήπως  ήδη την είχε από το εκτροφείο . Σου σκίζεται η καρδιά να τον βλέπεις να υποφέρει και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Προσπαθώ να βρω να διαβάσω στο Internet κάτι σχετικό και βρίσκω μόνο συμβουλές αποφυγής του προβλήματος !

Δαγκώνει !

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε έντονα είναι η μανία του νεαρού να δαγκώνει. Όλοι λένε ότι σε λίγο καιρό θα σταματήσει, όμως ταυτόχρονα λένε ότι θα πρέπει να του κοπεί για να μην του γίνει μόνιμη συνήθεια. 

Είναι κάτι που μου προκαλεί εκνευρισμό γιατί μόλις του δώσω λίγο αέρα δεν με αφήνει σε χλωρό κλαρί. Ακόμα και αν του δώσω κάποιο παιχνίδι, το μυαλό του είναι πότε θα με βρει χαλαρό για να την χώσει ! Μάλιστα τις δυο τελευταίες εβδομάδες δεν  καταλαβαίνει από μάλωμα και  γρυλίζει επιθετικά.  Το αποτέλεσμα είναι ότι αποφεύγω να παίζω μαζί του και αντί να έρχομαι πιο κοντά του, μάλλον απομακρύνομαι.

Βέβαια ο εκπαιδευτής πρότεινε κάνα δυο τρόπους και όταν θα έχω κάποιο αποτέλεσμα θα τους αναφέρω. 

Παρακάτω ένα βιντεάκι με την χαριτωμένη και παιχνιδιάρικη πλευρά του προβλήματος !

Γιατί Σιχ Τσου ( Shih Tzu )

Όταν λοιπόν αποφασίσαμε να πάρουμε σκύλο, βάλαμε τρεις περιορισμούς. Ο πρώτος είναι ότι ο σκύλος θα έπρεπε να ζει σε διαμέρισμα, άρα έπρεπε να είναι και αναλόγου μεγέθους. Ο δεύτερος ότι δεν θα έπρεπε να μαδάει  και  ( που αφορούσε κυρίως εμένα ) να μην προκαλεί αλλεργίες. Ο τρίτος και βασικότερος να έχει χαρακτήρα τέτοιον που να κάνει την συμβίωση ευχάριστη και διασκεδαστική.

Στο ελληνικό Internet υπάρχει πληθώρα πληροφόρησης γύρω από τα θέματα αυτά, η εύρεση  είναι πανεύκολη και με λίγη μελέτη καταλήγεις στις πιθανές επιλογές που έχεις.

Από το σημείο αυτό αρχίζει ένα μικρό πρόβλημα. Όλες οι περιγραφές και αναλύσεις για τις ράτσες είναι σχεδόν τυποποιημένες. Επίσης όλες σχεδόν είναι από εκτροφεία ή καταστήματα κατοικίδιων, πού σημαίνει ότι φυσικά εστιάζουν στην πώληση. Σε αντίθεση με το αγγλόφωνο internet όπου μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες για χαρακτήρα, ασθένειες, συμβουλές από εκπαιδευτές, ενώσεις και ιδιώτες ...

Μετά λοιπόν από την έρευνά μας καταλήξαμε ότι ένα Σιχ Τσου ( Shih Tzu ) μας ταίριαζε καλύτερα και ξεκινήσαμε το ψάξιμο ! Αν θέλεις να διαβάσεις κάποιο βιβλίο σχετικά με την ράτσα αυτή, στα ελληνικά υπάρχει μόνο ένα και αυτό φυσικά μεταφρασμένο, πού πάντως είναι καλό και αρκετά ενημερωτικό.

Αυτό πού λείπει είναι οι προσωπικές μαρτυρίες από την συμβίωση με την ράτσα αυτή.

Ακόμα μία από τις πρώτες μέρες με το υπέροχο τσουλούφι του

Συστάσεις .....

Ας συστηθούμε λοιπόν ....

Ο νεαρός ονομάζεται Ρόμπι και είναι γεννημένος στις 7 Μαρτίου. Είναι δίχρωμος - καφέ με άσπρο. Μαζί μας είναι από την Παρασκευή 17 Μαΐου. 

Από τις πρώτες μέρες μαζί μας 

Τον πήραμε από εκτροφέα-εισαγωγέα στην Κερατέα, το Dogcenter .  Ο βασικός λόγος πού κάναμε αυτή την επιλογή ήταν η παρουσίαση του site, και ειδικότερα ότι μπορούσες να δεις σε βιντεάκι τα διαθέσιμα κουτάβια.
Από την άλλη οι ευτυχείς ιδιοκτήτες είναι η Στέλλα και ο Ανδρέας. Η Στέλλα είχε και στο παρελθόν σκύλο, ενώ για μένα είναι η πρώτη μου φορά και ομολογώ ότι η εμπειρία είναι έντονη.

Γιατί αυτό το blog

Εδώ και ένα μήνα ζούμε με ένα κουτάβι Σιχ Τσου. Ψάχνοντας να μάθουμε  περισσότερα για την ράτσα αυτή, παρατήρησα ότι με δυσκολία μπορούσα να βρω κάποιο ελληνικό blog όπου περιγράφεται η εμπειρία τού να ζεις με ένα τέτοιο σκυλάκι.

Η φιλοδοξία λοιπόν αυτού τού πονήματος είναι να μεταφέρει εμπειρίες, σκέψεις  στη μορφή ενός ανοικτού ημερολογίου από το ταξίδι αυτό, ελπίζοντας ότι θα βγουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα για μελλοντικούς ιδιοκτήτες, ή ακόμα καλύτερα να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας με άλλους ιδιοκτήτες αυτής της ράτσας σκύλων.

Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό το κάνω από ματαιοδοξία ή ανάγκη, όμως ελπίζω για όσους μπουν στον κόπο να  το διαβάζουν να είναι ενδιαφέρον και διασκεδαστικό.